Evert Nieuwenhuis

Jouw nieuwe smartphone is een dikke middelvinger naar kinderen in Congo, fabrieksmeisjes in China en de klimaatontwrichting die je kinderen en hun kinderen te verstouwen krijgen.

We moeten de zware industrie niet als een vervuilende vijand zien, maar als een onmisbare partner in het bouwen van een groene toekomst, schrijft Evert Nieuwenhuis van Wetenschappelijk Bureau GroenLinks in dagblad Trouw (26 april 2021). Dit betekent dat Nederland de komende kabinetsperiode actief beleid moet voeren om de zware industrie te vergroenen. Het is tijd voor groene industriepolitiek.

Hoe vergroenen we de grootste maar onmisbare vervuiler van Nederland, de zware industrie? In het project Groene Industriepolitiek gaat Wetenschappelijk Bureau GroenLinks op zoek naar antwoorden. In deze explainer beschrijven we aan de hand van vijf vragen onze visie op het vergroenen van de zware industrie.

Mobility as a Service (MaaS) – letterlijk: mobiliteit als een dienst – wordt door velen als een veelbelovende slimme technologie gezien om (stedelijk) verkeer in goede banen te leiden. Een MaaS-systeem koppelt zo goed als alle vervoersdiensten – van deelfiets tot hogesnelheidstrein – aan elkaar en met een handige app plant en betaalt de gebruiker zijn of haar reis.

Maar MaaS kan ook publieke waarden zoals toegankelijkheid, privacy en duurzaamheid ondermijnen. Alleen als de overheid de regie houdt, kan MaaS bijdragen aan een eerlijk en groen vervoerssysteem.

De Nederlandse economie wordt ietsje schoner, met name door de CO2-reductie. Maar dat is slechts de helft van het verhaal. Want terwijl in Nederland de CO2 afneemt, stijgt onze broeikasvoetafdruk wereldwijd. Zo bewegen we alsnog de verkeerde kant op.

Nederland gaat op de schop om de klimaatdoelen van Parijs te halen – behalve de luchtvaart. Terwijl weinig sectoren zoveel bijdragen aan klimaatverandering. De luchtvaart is de olifant in de kamer van het klimaatbeleid.

Zal de CO2-belasting van Rutte III zoden aan de dijk zetten? Ik moet het nog zien. Het kan veel slimmer: laat de consument een CO2-taks betalen, niet de producent.

De eerste aflevering van De Groene Transitie (oftewel: Klimaatdrammen voor gevorderden). In deze nieuwe maandelijkse column bericht Evert Nieuwenhuis over de transitie naar een duurzaam Nederland.

Het voelt zo clean: op de bank lekker Netflixen, fotootje appen, videootje sharen. Maar ons digitale leven laat een spoor van vernieling achter in de echte wereld.

Aan die spotgoedkope T-shirts kleeft bloed van de naaisters die ze maakten. En een drekkig spoor van chemicaliën, broeikasgassen en waterschaarste. Koop toch gewoon minder maar betere kleding. 

Mijn laatste column in Vrij Nederland als weekblad. "Vaarwel."

Fossiele lobbyisten lopen de deur plat bij de EU, schone pleitbezorgers komen er nauwelijks in.

Soms is een beetje betutteling goed voor ons, ook als het de waterkoker betreft. We kiezen telkens voor energieslurpende apparaten en goedkoop-is-duurkoop.

Circa 1 procent van Shells investeringsbudget gaat naar duurzame energie. De rest is nog steeds olie, olie, olie.

Alleen duurzame veehouderij heeft nog toekomst, zegt de SER. Wie niet duurzaam boert, krijgt financiële steun om het veld te ruimen. Welke andere sectoren kunnen we met dit principe duurzamer maken?

Een verbod op kindermarketing is een goed idee, maar uiteindelijk is hun gezondheid ook de verantwoordelijkheid van de ouders.

We zijn de Rana Plaza-ramp alweer zowat vergeten. Kledingbedrijven toonden rouw en er zou geen spatje bloed meer aan ons nieuwe shirtje kleven. Onzin: de kledingindustrie is geen steek veranderd.

Groene Lego kan al een tijdje, maar dat vindt het bedrijf te duur. Kortzichtig en egocentrisch, net als overal.

Al dat onvermoeibare duurzame optimisme, soms krijgt Evert Nieuwenhuis er een aanval van allesverzengend cynisme van.

Elektriciteit is in Costa Rica volledig groen, maar de rest van de energie (olie) is nog altijd smerig. Nee, het is toch geen goed voorbeeld voor Nederland.